ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Πριν από λίγο καιρό σας αναφέραμε ότι θα διοργανώναμε έναν διαγωνισμό.Έτσι κι έγινε λοιπόν!Ο διαγωνισμός έχει θέμα : "Ζωγραφίζω το bullying".Για να συμμετέχετε στον διαγωνισμό πρέπει να κάνετε τα εξής βήματα:

1. Να ζωγραφίσετε μια εικόνα που να έχει σχέση με το bullying.H εικόνα μπορεί να περιέχει και λέξεις ή φράσεις αλλά όχι κείμενα και άσχημο λεξιλόγιο.

2.Να μας στείλετε την ζωγραφιά σας στο email μας peacemak3rs@gmail.com ή αν είστε από το σχολείο μας (3ο Γυμνάσιο Κατερίνης) μπορείτε να μας την παραδώσετε εκεί(περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην αφίσα μας).Εάν την στείλετε με email μην ξεχάσετε να γράψετε το Ονοματεπώνυμό σας.

3.Κάνετε λίγη υπομονή μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.

4.Αν είσαι ο νικητής,επιλέγεις ένα από τα βραβεία που θα σου δοθούν.

*Η νικητήρια ζωγραφιά θα γίνει το νέο φόντο του blog.

**Εάν θέλετε μπορείτε στο email να μας στείλετε μαζί με την ζωγραφιά και κάποιο μήνυμα.

                                            Περιμένουμε ζωγραφιές σας!

                                                                  Peacemakers          

Αγαπητό Ημερολόγιο:Μέρος 1

 11-9-2013

Αγαπητό μου ημερολόγιο,      

  Σήμερα αρχίσε το σχολείο.Ξύπνησα άρον άρον για να φτάσω χωρίς να ξέρω τι με περιμένει όταν θα περάσω την πόρτα και εισέλθω στο προαύλιο.Ετοιμάστηκα,έφαγα και ξεκίνησα μόνος όπως και κάθε χρονιά για το σχολείο.Αφού έφτασα φοβήθηκα....φοβήθηκα κυριολεκτικα.Δεν ήξερα τι με περιμένει.Πέρασα την πόρτα και καθόμουν μόνος στις κερκίδες.Με πλησίασαν...εγώ στην αρχή νόμιζα ότι ήθελαν να με κάνουν παρέα.Αντιθέτως αυτοί άρχισαν να με κορο'ι'δεύουν και μετά όταν με είπαν να πάω λίγο μαζί τους εγώ δέχτηκε...δεν ξέρω τι με έπιασε.Με πήγαν στις τουαλέτες και με βούτηξαν το κεφάλι.Μετά με έβγαλαν φωτογραφίες και τις πόσταραν σε κάτι που λέγεται facebook.Έφυγα αμέσως και αφού τελείωσε ο αγιασμός έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.Έφτασα σπίτι και κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου.Δεν είπα τίποτα στους γονείς μου.Όλη μέρα ήμουν κλεισμένος εδώ μέσα.Τώρα νύχτωσε και πρέπει να κοιμηθώ.Ελπίζω αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα..

Hold On:Μια λέξη που τα λέει όλα

Βάστα γερά που λέμε.Μην αφήσεις το άτομο που σου ασκεί βία να σε κάνει να καταρεύσεις ψυχολογικά.Πες το σε έναν φίλο.Αυτός θα κάνει τα πάντα για να σε δεί έστω να χαμογελάς.

Μορφές Βίας Μέρος 10:Καλλιτεχνική Βία

Καλλιτεχνική βία - βία της τέχνης

Η χρήση μορφών βίας στην τέχνη. Υπάρχει η πιο άμεση εκδοχή, με απεικόνιση βίας, φθορά ανθρώπινων σωμάτων ή θάνατοι, ύβρεις κτλ. Σε πολλές μορφές καλλιτεχνικής βίας, η βία είναι πιο κεκαλλυμένη, επιτίθεται στις αισθήσεις μας όχι πάντα με άμεση ψυχολογική βία (μιας νεκροκεφαλής πχ.), μα μέσω μιας μη αρμονικής φόρμας πχ. ή ενός αταίριαστου ηχητικού ή χρωματικού συνδυασμού.

Η καλλιτεχνική βία, έστω και καλοπροαίρετη, τελικώς αναισθητοποιεί το άτομο απ' την βία πάνω σε άνθρωπο, γιατί ο εγκέφαλος δεν διαφοροποιεί την βία σε καλή και κακή. Παραδείγματος χάριν, μεγάλες κυρίες φορούν μπλουζάκια με νεκροκεφαλές, απλά γιατί τα πουλάνε τα μαγαζιά, παλιά δεν υπήρχαν στην αγορά, εκτώς από λίγα μαγαζία μηχανόβιων, αυτό πιθανός αμβλύνει την αντίδραση απέναντι στην αισθητική της βίας). Ακόμα ένα παράδειγμα καλλιτεχνικής και πολιτικής βίας είναι ο προπαγανδιστικός - μη αντικειμενικός πίνακας του Νταβίντ για τον ηρωοποιημένο Μαρά).

Μορφές Βίας Μέρος 9:Κυνηγετική Βία

Κυνηγετική βία

Βία του κυνηγού προς το θύμα του. Άσκοπος βασανισμός του ζώου, λαθεμένη μέθοδος θανάτωσης που δεν τηρεί όσα ορίζει ο νόμος. Κατά πολλούς η κάθε βία, ακόμη και η βία για τροφή είναι βία. Η αποδοχή της θανάτωσης του ζώου από κρεατοφάγους ως αναγκαία βία.

Μορφές Βίας Μέρος 8:Αναίτια Βία

Αναίτια βία

Βία χωρίς προφανή ή λογική αιτία. Νεανική βία σε τυχαία πρόσωπα "για πλάκα". Σχιζοειδής βία χωρίς λογική αιτία. Ορμονική βία, λόγω υψηλής τεστοστερόνης, μα και χαμηλά επίπεδα αυτοσυγκράτησης-αυτοελέγχου.

Σε όλες τις μορφές βίας, ο θύτης έχει συνήθως ένα υπόβαθρο είτε ορμονικό, είτε ιδεολογικό, είτε πολιτικό, είτε σχιζοειδές που είναι το υπόστρωμα πάνω στο οποίο τα δεδομένα της ζωής θα απαντηθούν με βία.

Η βία σίγουρα είναι μια ασθένεια. Ενυπάρχουν ενδείξεις στον θύτη που η κοινωνία και το περιβάλλον είτε συνδιαμόρφωσαν είτε αγνόησαν.

Μορφές Βίας Μέρος 7:Πολιτική Βία

Πολιτική βία

Πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών με πολιτικά κίνητρα, ή λόγο πολιτικού μίσους αντιπάλου. Μοιάζει με την θρησκευτική βία. Είναι μορφές ηθικής βίας. Ο ένοχος, ακόμη κι αν ομολογήσει την πράξη του, συνήθως δεν νοιώθει ότι έσφαλε σε αντίθεση πχ με ένα ληστή που σκότωσε λόγω λάθος χειρισμού της κατάστασης.

Το άτομο που διαπράττει πολιτική βία είναι άκρως επικίνδυνο, γιατί νοιώθει ότι υπηρετεί ηθικές αξίες, ανώτερες απ' την σωματική ακεραιότητα κάποιας ομάδας ανθρώπων, πολλές φορές και όλων.

Μορφές Βίας Μέρος 6:Ενδοοικογενειακή βία

Ενδοοικογενειακή βία

Στην Ελλάδα, το νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία απασχόλησε Τρίτη 8 Αυγούστου 2006  Κυβερνητική Επιτροπή. Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο θεσπίζονται νέες εγκληματικές συμπεριφορές, που έως τώρα δεν χαρακτηρίζονταν αξιόποινες πράξεις, ενώ μετατρέπεται σε κακουργηματική πράξη ο συζυγικός εξαναγκασμός σε συνουσία.

Το νομοσχέδιο προβλέπει βαριές ποινές για την παιδοφιλία, αλλά και για τον εξαναγκασμό ανικάνου ή ασθενούς μέλους της οικογένειας σε σεξουαλική πράξη, ενώ απαγορεύεται ρητά η σωματική βία σε βάρος ανηλίκων ως μέσο σωφρονισμού στο πλαίσιο της ανατροφής τους. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές εξάλλου, υποχρεούνται να ενημερώνουν άμεσα τις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές σε περίπτωση που διαπιστώσουν σωματική κακοποίηση μαθητή από μέλος της οικογένειάς του, ενώ σε περίπτωση κακοποίησης ανηλίκου προβλέπεται αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη κατά του δράστη, ο οποίος υποχρεωτικά οδηγείται στο αυτόφωρο. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, στόχος του νομοσχεδίου είναι η καταπολέμηση των ακραίων φαινομένων αυθαιρεσίας και αυταρχισμού μέσα στην οικογένεια με τη δημιουργία ενός νομοθετικού πλέγματος προστασίας των ανηλίκων αλλά και των «αδύνατων» μελών της οικογένειας, οι παραβάτες του οποίου θα αντιμετωπίζουν βαριές ποινές.

Αυτοί είναι κάποιοι τρόποι για να χειριστείς τον εκφοβισμό

 Αυτοί είναι κάποιοι τρόποι για να χειριστείς τον εκφοβισμό.

• Ενημέρωσε έναν ενήλικα. Δάσκαλοι, διευθυντές και γονείς όλοι μπορούν να βοηθήσουν στο να σταματήσει ο εκφοβισμός.
• Να αποφεύγειςτο παιδί που σε εκφοβίζει και έχεις πάντα μαζί σου ένα φίλο σου. Κάνε μια προσπάθεια να είσαι πάντα με ένα φίλο σου ή με μια παρέα. Κάνε και εσύ το ίδιο για κάποιο άλλο παιδί που μπορεί να είναι και αυτό θύμα εκφοβισμού.
• Κράτα το θυμό σου. Είναι φυσικό να θυμώνεις, αλλά τα παιδιά που εκφοβίζουν  λαμβάνουν ικανοποίηση από αυτό. Στο βαθμό που μπορείς κάνε μια προσπάθεια να μην δείχνεις ότι έχεις θυμώσει.
• Απομακρύνσου και αγνόησε το παιδί που σε εκφοβίζει. Πες του ξεκάθαρα να σταματήσει αμέσως και απομακρύνσου. Όταν αγνοείς τον εκφοβιστή αυτό σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεσαι και δεν σε νοιάζει. Τελικά ο εκφοβιστής θα σταματήσει να σε εκφοβίζει, όταν βλέπει ότι δεν του δίνεις σημασία.
• Να θυμάσαι ότι , δεν φταις εσύ! Και να μην νιώθεις ντροπή για αυτό που σου συμβαίνει.
  

Νέα Μορφή Βίας – Cyber bulling, Photo bulling

Νέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν. 
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι. 
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.

δείτε περισσότερα:http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.MjgQNRO2.dpuf

Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου. - See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

ηξηηωωωψψΤα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου. - See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpu

Νέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν.
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι.
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.

- See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

Νέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν.
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι.
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.

- See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

νΝέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν.
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι.
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.

- See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

 

 

 

ξξξξ

Νέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν.
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι.
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.
Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.
- See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

Νέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν.
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι.
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.
Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.
- See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

Νέες μορφές Βίας – Cyber bulling, Photo bulling
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία παρέχει στα παιδιά, ένα καινούριο μέσο εφαρμογής βίας. Αυτό είναι ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου.

Ο εκφοβισμός μέσω του διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, παρενόχλησης, προσβολής, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης διαδικτύου και άλλων σύγχρονων μέσων, η οποία επαναλαμβάνεται σε τακτικά ή άτακτα χρονικά διαστήματα, με σκοπό να βλάψει το θύμα.
Αυτοί που ασκούν τον συγκεκριμένο εκφοβισμό χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να απειλήσουν, να παρενοχλήσουν, να δυσφημίσουν, να υποδυθούν αυτούς που εκφοβίζουν, να υποκλέψουν την ταυτότητά τους, να χλευάσουν, να συκοφαντήσουν.
Το φαινόμενο αυτό, απασχολεί ολοένα και περισσότερους ερευνητές και λαμβάνει χώρα σε παγκόσμιο αλλά και σε ελληνικό επίπεδο. Αρκετές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί από πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρίες, που καταδεικνύουν την συνεχή αύξηση του φαινόμενου.

Πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στο να ασκεί τέτοιες βίαιες συμπεριφορές όπως:
Η ανάγκη για επιβολή δύναμης
Συσσωρευμένος θυμός
Η ανάγκη για να επικεντρώσει τη προσοχή
Βαρεμάρα
Η ευχαρίστηση να προκαλέσει πόνο και φόβο

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι ασφαλέστερος του «παραδοσιακού», γιατί ο εκφοβιστής είναι ανώνυμος, και οι πιθανότητες να συλληφθεί λίγες.
Οι εκφοβιστές έχουν ανάγκη να νοιώθουν δυνατοί και αντλούν ευχαρίστηση με το να κακομεταχειρίζονται τους άλλους. Παράλληλα είναι ανυπάκουοι, προκλητικοί και φέρονται να έχουν υπερβολική αυτοεκτίμηση. Τους διακρίνει επίσης το ότι έχουν μάθει, να αντεπιτίθενται με βιαιότητα για να διαχειριστούν όποια προβλήματα έχουν

Τα θύματα του εκφοβισμού είναι συνήθως ήσυχοι και ευαίσθητοι νέοι, αγχώδεις και ανασφαλείς. σπάνια αμύνονται ακόμη και όταν δέχονται προσβολές. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι ότι υστερούν σε δύναμη και εξουσία από τον θύτη. Είναι ντροπαλά και ήσυχα άτομα, έχουν λίγους φίλους, εκτός σχολείου και ενδεχομένως κανένα στενό φίλο στο σχολείο, με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένοι.
Υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που τους χαρακτηρίζουν όπως είναι η σωματική αναπηρία και ο ρατσισμός.

Το διαδίκτυο είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της κουλτούρας μικρών και μεγάλων. Το 1997 εξυπηρετούσε 35-50 εκ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το 2002 650 εκ. πελάτες και σε πρόσφατες μετρήσεις πάνω από 2 δις άνθρωποι είναι χρήστες του internet.
Ουδείς αρνείται ότι εξυπηρετεί την μάθηση, την επικοινωνία, την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας και συνακόλουθα τη γνώση, το ηλεκτρονικό εμπόριο και πολλές άλλες λειτουργίες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη των κοινωνιών, των επιστημών και εν γένει της ανθρωπότητας, λειτουργίες που διαφημιστήκαν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.
Ποιος αρνείται πως σήμερα τα πάντα γίνονται μέσω διαδικτύου.
Οι νέοι, κυρίως στη εφηβεία, σερφάρουν αδιάκοπα στο internet για να διασκεδάσουν, να παίξουν, να βρουν πληροφορίες ακόμα και νέους φίλους και φίλες.
Τα μικρότερα παιδιά, παρκαρισμένα στα δωμάτιά τους, παίζουν ασταμάτητα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως παιχνίδια βίας, παιχνίδια ρόλων, παιχνίδια της πειθούς, παιχνίδια πολέμων. Παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσδίδοντας μεγάλη απόλαυση στους παίκτες, αναγκάζοντας τους να μην ξεκολλάν από τις οθόνες και έτσι χωρίς να το καταλάβουν, αφού παίζοντας έρχεται η όρεξη, ακολουθούν διάφορες συμπεριφορές ταυτιζόμενοι με τους ήρωες ή τους πρωταγωνιστές.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο:

Παιδοφιλία
Κυβερνοαυτοκτονία
Νεανική παραβατικότητα
Στοίχημα – Casino
Αγορές
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση – πορνογραφία
Λάθος πρότυπα

Σημάδια θυματοποιημένου παιδιού – στοιχεία που πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς:

Επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο
Σταματάει να τρώει
Φοβάται να χρησιμοποιήσει κινητό ή mail
Φοβάται να περπατήσει μόνο του στο σχολείο
Κλαίει πριν κοιμηθεί και έχει εφιάλτες
Πέφτει η σχολική του επίδοση
Γενικά αλλάζει η ζωή του

Αντιμετώπιση του φαινομένου

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η πρόληψη της παιδικής επιθετικότητας γενικά. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και οι αλλαγές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους εκπαιδευτικούς και στο σχολείο, αλλά αφορούν και τους γονείς και τα ΜΜΕ. Μόνο μία ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ο ρόλος των γονέων στην πρόληψη του φαινομένου είναι σημαντικός. Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων, τους οδηγεί σε δαιμονοποίηση του υπολογιστή και του διαδικτύου, το οποίο όμως είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο που χρειάζεται σωστή χρήση. Επομένως οι γονείς πρέπει:
Να αφιερώσουν χρόνο και διάθεση ώστε να ασχοληθούν μαζί με το παιδί σε θέματα διαδικτύου
Να τοποθετήσουν τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο ώστε να μην δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης του παιδιού.
Χρήση φίλτρων για επιβλαβείς ιστοσελίδες
Ενημέρωση των παιδιών με απλά λόγια από μικρή ηλικία για τα φαινόμενα του εκφοβισμού και της παρενόχλησης
Όχι χρήση του υπολογιστή για επιβράβευση ή τιμωρία
Να θέτουν όριο και μέτρο στη συμπεριφορά των παιδιών
Να βάζουν όρια στα παιδιά που ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Να ασχολούνται γενικά περισσότερο με τα παιδιά τους.
Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει:

Να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη κατανόηση την παιδική επιθετικότητα
Να γνωρίζουν ότι μερικές φορές η βία είναι κραυγή και έκκληση που κρύβει πολύ πόνο και απογοήτευση
Ο εκπαιδευτικός έχει καθήκον, να μην απαντά στη βία με βίαιη αντίδραση, γιατί γνωρίζει ότι η βία γεννά βία
Η πιο σημαντική συνέπεια μιας κατασταλτικής δράσης του εκπαιδευτικού είναι η δημιουργία φόβου στα παιδιά, εξαιτίας του οποίου δυσκολεύονται να εκφράσουν τι αισθάνονται, έτσι οδηγούνται σε δύο επιλογές: ή να γίνουν επιθετικά, ή να κλειστούν στον εαυτό τους.
Τα παιδιά, όπως και οι εκπαιδευτικοί έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν χωρίς αισθήματα ενοχής ή φόβου. Το σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς, είναι να βρουν τρόπους ώστε να μάθουν τους μαθητές να ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι εκπαιδευτικού δεν θα πρέπει να κάνουν χρήση της εξουσίας, που τους δίνει η ικανότητά τους να χειρίζονται καλά τη γλώσσα. Η δυνατότητα του παιδαγωγού να χρησιμοποιεί τη λεκτική του ευφράδεια για να συνθλίψει τους μαθητές (εκ του ασφαλούς, δεν παρανομεί χαστουκίζοντας τα…) ή τους συνεχώς παραπονούμενους γονείς και η αδυναμία της άλλης πλευράς να αντιμετωπίσει ισότιμα λεκτικά αυτή την επίθεση γεννά άλλη μία μορφή βίας.
Ο παιδαγωγός πολλές φορές από άγνοια ή προκατάληψη, δείχνει τις αντιπάθειές του ή τις προτιμήσεις του. Ακόμη συχνότερα, συμπεριφέρεται στους μαθητές με αίσθημα απόρριψης και ματαίωσης. Ο μαθητής που αισθάνεται ότι απορρίπτεται ή αγνοείται από τον εκπαιδευτικό του, κάνει αισθητή την παρουσία του με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Τελειώνοντας, θα πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας ότι: Όσο υπάρχει έστω και ένα παιδί που έχει υποστεί στο σχολείο βία, εκφοβισμό, παρενόχληση, ρατσισμό, αυτό το σχολείο έχει αποτύχει.
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας είναι η γονεϊκή και εκπαιδευτική αγάπη και κατανόηση απέναντι στα παιδιά, καθώς και η καλλιέργειά τους, για σεβασμό και αγάπη προς τους συνανθρώπους.
- See more at: http://www.nd.gr/web//secretary-socialwelfare/press/-/journal_content/56_INSTANCE_1wmJ/48962/800456#sthash.uhO6BTNK.dpuf

ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ;ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΗΝ!

Έχεις κάποια εμπειρία που θες να την μοιραστείς με κάποιον;Τώρα μπορείς να την μοιραστείς μαζί μας!Είτε με το όνομά σου είτε ανώνυμα μπορείς να μας στείλεις την ιστορία σου.Επίσης ,εάν το επιθυμείς,η ιστορία σου θα αναρτείται στο blog.Για να μας στείλετε την ιστορία σας πρέπει να:

1)την στείλετε στο e-mail του blog peacemak3rs@gmail.com.
2)να γράψετε το όνομά σας το μικρό (όχι επίθετα) είτε ανώνυμα.
3)να γράψετε,φυσικά,την ιστορία σας.

Εάν το κείμενό σας περιέχει ορθογραφικά η εκφραστικά λάθη πιθανόν να δεχθεί επεξεργασία,χωρίς να αλλαχθεί το κείμενο.

ΣΤΟΠ στην ΒΙΑ...ΝΑΙ στην ΦΙΛΙΑ

             ΣΤΟΠ ΣΤΗΝ ΒΙΑ!!!           ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΙΑ!!               

                                                   

Tι είναι βία;

Βία

Η βία αναφέρεται στις πράξεις της επιθετικότητας και της κατάχρησης που προκαλεί ή σκοπεύει να προκαλέσει τον εγκληματικό τραυματισμό ή τη ζημιά στα πρόσωπα, και (σε μια μικρότερη έκταση) τα ζώα και την περιουσία.

Μορφές Βίας Μέρος 5:Σχολική Βία

Σχολικός εκφοβισμός

Ο σχολικός εκφοβισμός  είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση. Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, σεξουαλικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).
Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του ΑΠΘ, το 25% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο. Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της μάθησης. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού αρχικά νοιώθουν φόβο, απόγνωση και παρουσιάζουν τάσεις φυγής. Αισθάνονται ότι απειλούνται, τρομάζουν, αρνούνται να πάνε σχολείο και παρουσιάζουν συμπτώματα σχολικής φοβίας. Μπορεί επίσης να γίνουν επιθετικά και νευρικά, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τα ίδια τα παιδιά-θύματα μπορούν να γίνουν θύτες σε άλλα παιδιά ή στα αδέρφια τους στο σπίτι. Από την άλλη μεριά οι γονείς συνήθως δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και δηλώνουν άγνοια. Αυτό συμβαίνει γιατί τα θύματα εξομολογούνται το γεγονός του εκφοβισμού συχνότερα σε φίλους τους. Αν όμως οι γονείς εντοπίσουν κάποιο από τα προαναφερθέντα συμπτώματα και υποψιάζονται ότι το παιδί τους έχει πέσει θύμα εκφοβισμού κρίνεται αναγκαίο να προσεγγίσουν το παιδί και να αντιδράσουν απευθυνόμενοι αρχικά στους εκπαιδευτικούς και στις αρμόδιες Διευθύνσεις εκπαίδευσης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παιδί να αισθανθεί ότι έχει στήριγμα τους γονείς του και το σχολείο. Επιπλέον, οι ειδικοί επιμένουν ότι τα παιδιά πρέπει να μη φοβούνται, να έχουν το θάρρος της γνώμης και να μάθουν να «μιλούν».
Με βάση προτάσεις που παρουσιάστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τονίστηκε η ανάγκη εντοπισμού και επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων που σχετίζονται με τη νεανική εγκληματικότητα. Επισημάνθηκε ακόμα, ο ρόλος των γονέων και των εκπαιδευτικών που καλούνται να ακολουθήσουν ενιαία γραμμή για την αντιμετώπιση της βίας, η ενθάρρυνση των νέων για συμμετοχή τους στα κοινά και στον αθλητισμό, η προβολή σωστών προτύπων συμπεριφοράς, αλλά και η συνεργασία με φορείς που αγωνίζονται για την εξάλειψη της νεανικής παραβατικότητας.

Μορφές Βίας Μέρος 4:Οπτικοακουστική Βία

Οπτικοακουστική βία

Τα έντονα ερεθίσματα, συνήθως αταίριαστα με το περιβάλλον. Οι μεγάλες φωτεινές διαφημίσεις που μολύνουν αισθητικά κι επιβάλλουν ένα προϊόν, ο γείτονας που βάζει δυνατά μουσική τα μεσάνυχτα, ο θόρυβος στο κέντρο των πόλεων. Η οπτικοακουστική βία, αφορά μη φυσιολογικά ερεθίσματα, στα οποία το σώμα είτε δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, είτε το καταπιέζουν ψυχικά - με απόλυτα μετρήσιμα μεγέθη κι επιρροή στα επίπεδα ορμονών και άλλον φυσιολογικών διαδικασιών του σώματος. Εάν και μοιάζει με την ψυχολογική βία, σε πολλές περιπτώσεις διαφέρει στα συμπτώματα. Παραδείγματος χάριν, η δυνατή μουσική μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στο αφτί, σε αντίθεση με μια καθαρά ψυχολογική βία (αν και καθαρή ψυχολογική βία δεν νοείται, πάντα μιλάμε για ψυχοσωματικές επιπτώσεις, κι ακόμη για μετρήσιμα μεγέθη ικανά να καταγραφούν στο σώμα, πέραν μιας απλής ενοχλητικής σκέψης)

Μορφές Βίας Μέρος 3:Θρησκευτική Βία

Θρησκευτική βία - Ιερή βία

Το να προκαλείς σωματικές βλάβες ή θάνατο λόγο θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ονομάζεται Ιερή βία και Ηθική βία. Ο θύτης δεν διαπράττει κάποιο έγκλημα σύμφωνα με τις αρχές του. Είναι πολύ επικίνδυνη μορφή βίας, όπως και η πολιτική, γιατί ακόμη και αν ο θύτης παραδεχθεί την πράξη του, δεν θεωρεί συνήθως ότι έκανε κάτι μεμπτό.

Μορφές Βίας Μέρος 2:Σεξουαλική Βία

Σεξουαλική βία

Χωρίζεται σε δύο σκέλη.
Την αποδεκτή βία από τους ερωτικούς συντρόφους (τουλάχιστον εξ' αρχής αν συναινούν, αν και στην πορεία μπορεί αυτό να αλλάξει, γιατί το κάθε άτομο θέτει διαφορετικά σαδομαζοχιστικά όρια). Σε περίπτωση που υπάρχει συναίνεση για σαδομαζοχισμό και στην πορεία κάποιος το μετανοιώσει, μα ο άλλος-άλλοι δε σταματούν - τότε μιλάμε για βιασμό, αν και είναι δύσκολη υπόθεση δικαστικά.
Σε περίπτωση που υπάρχει αποδοχή της βίας στο σεξ, τότε ίσως δεν έχουμε βιασμό (πρέπει να γίνει καταγγελία). Όμως ανά πάσα στιγμή αυτό μπορεί να ανατραπεί, αν έστω και ένας επιθυμεί, μπορεί να καταβάλει μηνύσεις. Η βία στο σεξ είναι νομικά παράνομη. Αν κάποιος κάνει σωματικές βλάβες σε άτομο που συναινεί, πάλι η βία είναι παράνομη, απλώς για να αποδειχθεί, θα πρέπει να υπάρχει καταγγελία. Σε καμία περίπτωση δεν είναι νόμιμο να τραυματίζεις άτομο που επιθυμεί τραύμα. Ο νόμος το απαγορεύει κατηγορηματικά. Στα σχολεία αυτό δεν γίνεται γνωστό στους νέους, οι οποίοι σε έρευνες εφημερίδων έχουν άπειρες διαφορετικές και θολές απόψεις - όσον αφορά την πρόκληση σωματικών βλαβών - έστω μικρών (αυτό θα το κρίνει ο ιατροδικαστής) σε άτομο που το ζητάει ή έστω το αποδέχεται.
Δεύτερο σκέλος. Ο βιασμός (μη συναινετικές ερωτικές πράξεις).
Ηθικά υπάρχουν δυο κατηγορίες βιασμών.

1. Ο θύτης-θύτες δεν έχει ερωτική σχέση με αυτό.
2. Ο θύτης-θύτες έχει ερωτική σχέση με το θύμα-θύματα, απλώς την στιγμή του βιασμού το θύμα δεν συναίνεσε στην πράξη.

Νομικά-ερμηνευτικά (δικανική ανάλυση) υπάρχουν τρεις κατηγορίες βιασμών (εντελώς νομικά μόνο μία).
Δυο βασικές, και η μια έχει υποκατηγορία.
Δηλαδή, στην περίπτωση που το θύμα έχει ερωτική απλώς σχέση, μα δεν υπάρχουν αρκετοί μάρτυρες να επιβεβαιώσουν την σχέση, δυσχεραίνεται κατά πολύ η υπερασπιστική γραμμή του βιαστή. Ενώ αντίθετα, αν το "ζευγάρι" πχ ήταν παντρεμένο, τότε υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά σε σχέση πάντα με το αν υπάρχουν και άλλες σωματικές βλάβες.
Επίσης αν θύτης και θύμα είχαν σχέση και δεν είχαν χωρίσει, το παραδέχονται και οι δυο και μάρτυρες, τότε αυτό είναι ένα ελαφρυντικό.